Omrijden was geen optie

Hoeveel verstand en invoelend vermogen heb je nodig?

Mw. X, leerling-thuiszorgende, reed naar de volgende patiënt (tegenwoordig: “cliënt”), een hartpatiënt die net in het ziekenhuis was geweest en een hoge bloedruk had. Hij moest ’s ochtends een ted-kous aan (voor bloedcirculatie en tegen het risico van bloedproppen) en op bloeddruk gecontroleerd worden.

X kwam bij een wegomleiding. Dat zou een kwartier extra kosten. Daar kon ze niet aan beginnen, zal zij gedacht hebben. Zoals zij dat later goed praatte: dan zou ze te laat komen bij de vólgende cliënten. Zij stuurde de cliënt een sms-bericht dat ze niet kwam. Naar haar werkgever stuurde ze een whatsapp-bericht. Die belde, waarschijnlijk geschrokken, naar X. Zij nam echter niet op.

X kreeg ontslag op staande voet. Dat vocht ze aan. Ze had de opleiding en de inkomsten nodig. En nog een stukje goedpraat: de ted-kous moest tussen 10.00 en 11.00 worden aangedaan om overdag lang genoeg om het been heen te zitten. Dus, als zij het na 11.00 ergens op haar route alsnog had gered, was zij tóch al te laat geweest.

De kantonrechter kwam tot de retorische vraag of X niet beter even voor instructies naar het werk had kunnen bellen. En hij noteerde:

“….dat [X] er tijdens de mondelinge behandeling geen blijk van heeft gegeven dat zij de ernst van haar plichtsverzuim inziet en dat herhaling van dit gedrag in de toekomst daardoor niet is uitgesloten.”

Waarmee de cirkel rond is, terug naar de beginvraag van dit stukje. Ontslag op staande voet terecht.

De uitspraak vind je hier

Tilburg, 25 maart 2022

Mr. Toine Zegers, KZO|O13 Advocaten